آفات دنیاگرایی از دیدگاه نهج البلاغه

چکیده

نویسنده

موضوع

دنیا یکی از موضوعاتی است که در نهج البلاغه پیرامون آن سخن بسیار گفته شده است به گونه ای که حتی برخی نهج البلاغه را "کتاب دنیاشناسی" خوانده اند. در نهج البلاغه ، امیرالمومنین در 135 مورد،دنیا را مذمت کرده و فانی و ناپایدار ، معرفی نموده است.هدف و مقصد حقیقی آدمی،آخرت است و دنیا وسیله ای است برای رسیدن به این هدف و مقصد. حال اگر دنیا درست شناخته و به کار برده شود یعنی ازآن به عنوان ابزاری برای رسیدن به آخرت استفاده گردد،دنیا پسندیده و ممدوح می باشد و اگر دنیا،هدف و مطلوب حقیقی دانسته شود و انسان را از آخرت و عمل برای آن بازدارد مذموم و نکوهیده است و در آیات و روایات مورد نکوهش قرار گرفته است.

امام علی- علیه السلام- دنیاگرایی را بسیار نکوهش نموده است و منظور ایشان از دنیاگرایی ، دنیاپرستی است نه دنیادوستی. دنیادوستی امری فطری و غریزی است و بد و مذموم نمی باشد و آنچه نکوهیده است دنیاپرستی است که دلبستگی و وابستگی به دنیا و هدف و مقصد قرار دادن آن است که موجب اسیرزیستی و گمراهی و بدبختی و نابودی انسان می گردد.دنیاگرایی آفات دنیوی و اخروی فراوانی دارد امیرالمومنین در نهج البلاغه، این آفات را بیان نموده و راههای مقابله با دنیاگرایی را نیز نشان داده است

در جامعه ما، رفاه طلبی و دنیاگرایی بسیار شدید است و انسان عصر ما به بیماری می ماند که درمان دردهای او، رجوع به نهج البلاغه و بکارگیری تعالیم ارزشمند امیرالمومنین می باشد.

کلید واژه ها : آفات، دنیا، دنیاگرایی

معصومه خسروی

آفات دنیاگرایی از دیدگاه نهج البلاغه