غضب از ديدگاه آيات و روايات

چکیده

نویسنده

موضوع

غضب به‌معنای جوشش و غلیان، غیظ، خشم، یک نیروی نفسانی است که خداوند در وجود انسان قرار داده برای دفاع و انتقام. اين نيرو انسان را در اجرای حدود و دفاع از ممالک کمک می‌کند. اگر غضب كردن براي دفاع از خود و مردم باشد غضب مطلوب است و اگر براي خودخواهي باشد نه ‌تنها غضب نامطلوب است بلکه غضب معتدل که بهترین نوع غضب در مقابل افراط و تفریط است نیست. خداوند نیز غضب می‌کند ولی غضب خداوند نسبت به بندگان نتیجه خود عمل آن‌هاست هر چیزی حتی غضب چه غضب انسان چه غضب خدا علت‌هایی دارد، اخلاقی، اجتماعی اقتصادی و در مورد موجبات غضب خداوند مانند تاخیر نماز، بی‌احترامی به پدر و مادر و... غضب خداوند به کمک صدقه، روزه ماه رجب و همکاری در منزل و دیگر عوامل خاموش می‌شود. خشم در زندگی فردی و اجتماعی یعنی در کل زندگی دنیوی آثاری چون آسیب‌های جسمی، روحی، عدم کنترل رفتار، پراکنده شدن دوستان و در زندگی اخروی هم مانند فساد ایمان و استحقاق عذاب خداوند دارد که انسان وقتی این آثار را شناخت اگر بتواند به درمان قبل از هیجان این قوه بپردازد که بهتر وگرنه در هنگام غضب نیز می‌تواند با کارهایی مثل تغییر حالت، وضو و غسل کردن و غیره آن را فروکش کند. شبهاتی که در این مورد وجود دارد نیز به کمک شناخت کامل این قوه قابل حل هستند.

زهرا گودرزی

غضب از ديدگاه آيات و روايات